تاريخچه انگل شناسي در ايران 

انگل شناسي پزشكي از قديمي ترين رشته هاي آموزشي و تحقيقاتي  علوم پزشكي كشور به شمار مي آيد. اين شاخه از دانش   از  گذشته هاي دور توسط دانشمندان ايراني به ويژه ابوعلي سينا و محمد زكرياي رازي مورد اشاره قرار گرفته و  دربعضي از  كتب و نسخ  به  يادگار مانده، ازبرخي بيماري هاي انگلي نظير پافيلي، كرم رشته و تب نوبه نام برده شده است.
با طلوع علوم نوين در كشور كه پس از دارالفنون ، تاسيس دانشگاه تهران نقطه عطف آن بوده است، انگل شناسي پزشكي با  آغازي  سريع و جهت دار سهم قابل توجهي را در ارتقاء سطح تندرستي مردم به خود اختصاص داده است.كرسي انگل شناسي  در دانشكده  پزشكي، انستيتو مالاريولوژي و طب گرمسيري و سپس حضور كاملا مشخص در دانشكده بهداشت و انستيتو  تحقيقات بهداشتي، همگي  حاكي از توان بالاي اين رشته علمي از آغاز تا كنون بوده است.در كارنامه انگل شناسي پزشكي  دانشكده بهداشت دانشگاه علوم پزشكي تهران علاوه بر سوابق اجراي تحقيقات بين المللي، صفحات درخشاني نيز نظير ريشه  كني عفونت كرمي دراكونتيازيس، حركت   موفق به سوي حذف مالاريا، شيستوزوميازس ادراري و نيز كاهش چشم گير اكثر  عفونت هاي انگلي وهمچنين تحقيقات مدرن و  سيستماتيك در جنبه هاي  گوناگون عوامل انگلي به وضوح نمايان است. وجود  اين بنيه ارزشمند كه صد ها مقاله گران بهاي بين المللي  و داخلي گواه آن مي باشد و حضور خيل فراوان پژوهشگران جوان و  پر  ذوق ايراني همواره انگيزه تاسيس مركز تحقيقات بيماري هاي  انگلي بومي ايران بوده است. يقينا دراين فضاي جديد شاهد  شكوفائي استعداد هاي درخشاني خواهيم بود كه با كمك خود دست يابي  به رتبه بالاي سلامت در كشور را سرعت بيشتري  خواهد بخشيد.